«ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ»

Συνάδελφοι,

Οι περιπέτειες των εργαζομένων σε εθνικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο δεν έχουν τέλος. Την τελευταία δεκαετία έχουμε ζήσει αναπάντεχα και απρόβλεπτα γεγονότα, ερχόμενοι αντιμέτωποι κάθε φόρα και με μια διαφορετική κρίση. Πρώτα βιώσαμε την οικονομική κρίση, μετά την υγειονομική και τώρα την ενεργειακή, ενώ παράλληλα γινόμαστε παρατηρητές ενός πολέμου που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει.

Και κάθε φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να βάλουν πλάτη. Καλούνται πάντα να βοηθούν για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, αλλά όταν ξεπεραστεί το πρόβλημα η θυσία τους έχει ήδη ξεχαστεί και κανείς δεν θεωρεί ότι τους οφείλει κάτι.

Αυτό έγινε με τα μνημόνια και τις περικοπές. Και παρότι τα πλεονάσματα επανήλθαν και η «ανάκαμψη» της οικονομίας επιτεύχθηκε, ποτέ δεν ήρθε η ώρα της αποκατάστασης των κλεμμένων εργασιακών δικαιωμάτων. Το ίδιο επαναλήφθηκε με την πανδημία του κορονοιού, την οποία ο δικός μας Κλάδος βίωσε εντονότερα από όλους. Επί δύο χρόνια λαμβάνουμε υποσχέσεις ανταμοιβής για τις υπηρεσίες που προσφέραμε και τώρα που η πανδημία υποχωρεί, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να τις υλοποιήσει. Το κράτος παρότρυνε τους συμπολίτες μας να μας χειροκροτούν για τις υπηρεσίες  μας, το ίδιο όμως δεν επέδειξε τον απαιτούμενο σεβασμό προς τους υγειονομικούς που στάθηκαν στην Χώρα τις δύσκολες ώρες των προηγούμενων ετών.

Αντιθέτως τους τελευταίους μήνες θεσμοθετήθηκαν διατάξεις που έθεσαν τις εργασιακές θέσεις σε νέα βάση. Για την ακρίβεια οι εργαζόμενοι τέθηκαν στο έλεος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η οποία πλέον δια νόμου νομιμοποιείται. Ο Νόμος Χατζηδάκη υπήρξε η χαριστική βολή στις ήδη ελαστικοποιημένες εργασιακές σχέσεις, ενώ προσπάθησε να βάλει κατά του συνδικαλιστικού κινήματος παρεμβαίνοντας στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και αποδυναμώνοντας τις συλλογικές κινητοποιήσεις.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι πενιχρές αυξήσεις του αναξιοπρεπούς κατώτατου μισθού συνιστούν «γενναιόδωρη παροχή». Τους απαντάμε ότι δεν αποτελούν ούτε καν «χαρτζιλίκι». Αν κανείς αναλογιστεί την αύξηση των τιμών, καταλαβαίνει ότι οι προσφάτως χορηγηθείσες αυξήσεις ουσιαστικά δεν αυξάνουν το εισόδημα των εργαζομένων και η τσέπη καθενός από εμάς παραμένει άδεια. Οι αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα καύσιμα και σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης έχουν απομωιώσει δραματικά το εισόδημά μας, εξανεμίζοντας τις χαμηλές αποδοχές μας.

Αντιθέτως οι Κλινικάρχες απολαμβάνουν την κερδοφορία τους και μετατρέποντας την κρίση σε ευκαιρία συνάπτουν συμβάσεις με το Υπουργείο Υγείας, προκειμένου να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα έσοδά τους, χωρίς όμως στους εργαζομένους να προσφέρεται τίποτα.

Τα αντεργατικά μέτρα που διαρκώς επιβάλλονται μας πεισμώνουν και αυξάνουν το πάθος της αντίδρασής μας. Με όπλο μας την αλληλεγγύη στον αγώνα μας όλοι μαζί συνεχίζουμε. Οι εργαζόμενοι παραμένουμε ενωμένοι. Τα συμφέροντά μας είναι κοινά και δεν διαχωριζόμαστε σε «ημέτερους» και «άλλους». Όλοι μαζί σηκώνουμε ανάστημα στις πολιτικές που καταργούν ή περιορίζουν τις κατακτήσεις μας. Με σκληρούς αγώνες θα επανακτήσουμε όλα εκείνα που μας υφάρπαξαν. Στόχος μας δεν είναι να γίνουμε αρεστοί, αραδιάζοντας ωραία, αλλά ανέφικτα λόγια. Σκοπός μας είναι η σοβαρή αξιολόγηση της κατάστασης και ο καθορισμός των δράσεων μας.

                                Δεν εστιάζουμε στο πρόβλημα, αλλά στη …λύση του!

Παραμένουμε σταθεροί και αταλάντευτοι στις αρχές και τις αξίες μας.

Αισιοδοξούμε για μία ισχυρή συμμαχία μεταξύ των εργαζομένων.

Συμμετέχουμε αλληλέγγυα σε κάθε αγώνα και σε κάθε αγωνία του διπλανού μας.

Αξιώνουμε ισότητα και ίση μεταχείριση για όλους.

Δεν βάζουμε ιδεολογικές ταμπέλες στους συναδέλφους μας.

Δεν δεχόμαστε το κομματικό …«καπίστρι».

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Ελεύθερες Συλλογικές Διαπραγματεύσεις.
• Υπογραφή Κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις για όλους τους εργαζομένους του κλάδου.
• Επέκταση της Υποχρεωτικότητας της Κλαδικής ΣΣΕ σε όλους τους χώρους του κλάδου.
• Κατώτατο Κλαδικό βασικό μισθό 850 €.
• Σταθερή και πλήρη εργασία.